Úkraínustríðið 9 ára

Stríðið í Úkraínu hófst með árásum vopnaðra sendimanna Obama/Biden stjórnarinnar og aðila frá Evrópusambandinu á stjórnarbyggingar í Kænugarði þennan dag árið 2013 þegar löglega kjörin stjórn Úkraínu hafnaði aðild að Evrópusambandinu. Það var upphafið á blóðugu valdaráni og valdatöku leppstjórnar sem hóf hernað gegn rússneskum borgurum Úkraínu.

Miklar óeirðir urðu í Kænugarði sem launaðir óeirðaseggir á vegum Bandaríkjanna, ESB- og NATO-landa stóðu að ásamt með samtökum úkraínskra fasista. Meir en hundrað manna voru drepnir, þar af tveir tugir lögreglumanna. Löglegri stjórn Úkraínu var bolað frá og leppstjórn Bandaríkjanna, NATO og ESB tók völdin 27. febrúar 2014. Sú stjórn og arftakar hennar fengu og fá áfram mikið af vopnum og fjármagni frá Bandaríkjunum, NATO- og ESB-löndum. Leppstjórnin efldi strax hernað gegn rússnesku svæðum Austur-Úkraínu.

En meginmarkmið NATO/ESB-landa með valdaráninu og vopnavæðingu Kænugarðsstjórnarinnar var að egna sjálft Rússland í stríð. Það tókst í febrúar 2022 en þá voru Rússar loksins orðnir fullvissir um, eftir 30 ára svik NATO-landa, að ekki átti að standa við neina samninga eða vinna í alvöru að friðsamlegum samskiptum. Þeir höfðu þá líka komist yfir fyrirætlanir um hvernig gera átti Úkraínu að árásarstökkpalli NATO.

Krímverjar sáu fram á að fá yfir sig kúgun NATO-leppa og fasista. Þann 16. mars, rétt eftir valdaránið, héldu þeir þjóðaratkvæðagreiðslu, undir verndarvæng Rússa, og ákváðu að sameina Krím Rússlandi enda obbinn af íbúunum Rússar. Evrópusambandið ásamt með NATO-löndum settu þá af stað meiriháttar útilokunarherferð gegn Rússlandi sem Ísland dróst með í. Það voru stríðsæsingamenn ESB og NATO sem urðu þess valdandi að Íslendingar misstu einn sinn besta markað og vináttu einnar sinnar öflugustu og tryggustu vinaþjóðar.

https://www.frjalstland.is/2022/05/05/bloduga-valdaranid-i-ukrainu/

Friðrik Daníelsson

 

Athugasemdir

[Hallgrímur Hrafn Gíslason, 21.11.2022 kl. 17:28]

Nóvember 2013 braust út bylgja umfangsmikilla mótmæla (þekkt sem Euromaidan) til að bregðast við skyndilegri ákvörðun Janúkóvítsj forseta um að skrifa ekki undir stjórnmálasamtök og fríverslunarsamning við Evrópusambandið (ESB), í staðinn fyrir að velja nánari tengsl við Rússland og Evrasíu. Efnahagsbandalagið. Í febrúar sama ár hafði Verkhovna Rada (úkraínska þingið) með yfirgnæfandi hætti samþykkt að ganga frá samningnum við ESB.[26] Rússar höfðu þrýst á Úkraínu að hafna því.[27] Þessi mótmæli héldu áfram mánuðum saman; Umfang þeirra stækkaði, með kröfum um afsögn Yanukovych og Azarov-stjórnarinnar.[28] Mótmælendur voru á móti því sem þeir litu á sem útbreidda spillingu stjórnvalda og misbeitingu valds, áhrifum ólígarka, lögregluofbeldi og mannréttindabrotum í Úkraínu.[29][30] Kúgandi lög gegn mótmælum ýttu undir frekari reiði.[29] Stórar, girtar mótmælabúðir hertóku Sjálfstæðistorgið í miðborg Kyiv í gegnum „Maidan-uppreisnina“.

Í janúar og febrúar 2014 leiddu átök í Kyiv á milli mótmælenda og sérstakra óeirðalögreglu í Berkut til dauða 108 mótmælenda og 13 lögreglumanna,[20] og særðu marga aðra. Fyrstu mótmælendurnir féllu í hörðum átökum við lögregluna á Hrushevskoho stræti 19.–22. janúar. Í kjölfarið hertóku mótmælendur stjórnarbyggingar um allt land. Mannskæðustu átökin voru 18.–20. febrúar, þar sem mestu ofbeldisverkin urðu í Úkraínu síðan hún fékk sjálfstæði á ný.[31] Þúsundir mótmælenda gengu í átt að þinginu, undir forystu aðgerðasinna með skjöldu og hjálma, og var skotið á af leyniskyttum lögreglu.[20] Þann 21. febrúar var undirritaður samningur milli Janúkóvítsj forseta og leiðtoga stjórnarandstöðunnar á þinginu sem kallaði á myndun bráðabirgðasameiningarstjórnar, stjórnarskrárumbætur og flýtingu kosninga.[32] Daginn eftir dró lögreglan sig frá miðborg Kyiv, sem var undir virkri stjórn mótmælendanna. Janúkóvítsj flúði borgina.[33] Þann dag samþykkti úkraínska þingið að víkja Janúkóvítsj úr embætti með 328 á móti 0 (72,8% af 450 þingmönnum þingsins).[34][35][36][32]

Janúkóvítsj hélt því fram að þessi atkvæðagreiðsla væri ólögleg og hugsanlega þvinguð og bað Rússa um hjálp.[37] Rússar töldu steypa Janúkóvitsj vera ólöglegt valdarán og viðurkenndu ekki bráðabirgðastjórnina. Strax eftir það braust út rússnesk-úkraínska stríðið, með rússneskum hernaðaríhlutun, [38] [39] innlimun Krímskaga af Rússlandi, og braust út óeirðir hliðhollir Rússum um Úkraínu, sérstaklega í suður- og austurhéruðum landsins. . Í óeirðunum sem fylgja Rússum áttu sér stað víðtæk mótmæli, bæði með og á móti byltingunni, í austur- og suðurhluta Úkraínu, þar sem Janúkóvítsj fékk áður mikinn stuðning árið 2010.

[Bjarni Bjarnason (IP-tala skráð) 22.11.2022 kl. 08:13]

Mikið assgotigeturðu verið vitlaus Friðrik!

Ælti Kim Jong Un eigi sér ekki formælendur hérlendis líka, rétt eins og Pútín?   Alla vega átti Kim Il-Sung sína aðdáendur á Íslandi. 

Svona fyrir forvitnis sakir, hvernig réttlætirðu augljósa stríðsglæpi Rússa t.d. eldflaugaárásir á innviði og íbúðarbyggðir?

Allt Nató að kenna kanski?