Evrópustríðsráð

Einn gagnminnsti félagsskapur sem Ísland er aðili að er Evrópuráðið sem var stofnað til að koma í veg fyrir að Þjóðverjar eða önnur stríðsveldi Evrópu færu aftur að kúga og brjóta mannréttindi. Evrópusambandið hefur tekið ráðið í gíslingu og sér sem sitt helsta verkefni að ala á hatri og stríðsæsingum gegn stærstu þjóð Evrópu sem það hefur flæmt úr ráðinu. Það er einmitt þjóðin sem hefur átt stærstan þátt í að koma á friði í Evrópu.

Evrópuráðið heldur samsæti í Reykjavík í maí og virðist stefna á að halda áfram með það sem hvorki Frakkar né Þjóðverjar gátu lokið við (1812 og 1945), að að leggja Rússland undir evrópsku stríðsveldin.

Á fundinum á að ákveða að skrá skaðann sem Rússar hafa valdið íbúum Úkraínu síðasta árið en ekki á að skrá skaðann sem leppstjórn ESB/NATO í Úkraínu hefur valdið íbúum Donbas síðustu 9 árin.

Hin bitra reynsla frá hittingi heimsvaldaráðsins (WEF) í Davos, þegar skortur var á vændiskonum frá fyrsta degi, virðist nú verða til þess að nægur fjöldi verður hér á fundi Evrópustríðsráðsins, óstaðfestar fregnir herma að þær séu þegar farnar að koma til landsins.

Íslendingar hafa engan her og geta ekki tekið þátt í hernaðaraðgerðum ESB/NATO nema sem handlangarar. Íslendingar framleiða ekki vopn og græða ekki á stríði. Ísland á ekki heima í stríðsæsingakór gegn Rússlandi eða öðrum þjóðum sem Íslendingar eiga ekkert sökótt við.

Evrópuráðið er orðið hættulegur söfnuður i gíslingu stríðsæsingamanna gömlu stríðsvelda Evrópu sem mistök voru að láta halda fund á Íslandi um stríðsmang ESB/NATO. Okkar máttlausu ráðamenn þurfa að fara að átta sig á að Ísland hefur mannorð að verja sem vopnlaust og friðarfremjandi land sem býður leiðtogum til friðarviðræðna en ekki stríðsæsinga.

https://www.coe.int/en/web/portal

Athugasemdir

[Ingólfur Sigurðsson, 30.4.2023 kl. 22:02]

Þetta er mjög áhrifarík grein. Það voru Rússar sem báru hitann og þungann af að sigra seinni heimsstyrjöldina og það mega þeir eiga, en er þeim lítið lof borið á Vesturlöndum fyrir.

Það merkilegasta sem gæti gerzt á ráðstefnunni í maí þarsem stríðsöflin ætla að hnykla vöðvana og gera sig mikil, væri ef hægt væri að koma inn viti hjá þessum þjóðum og koma með friðartillögu, og láta þessar þjóðir skilja málstað Rússa. Í öllu friðarferli þarf að skilja viðhorf beggja aðila. Því miður sýna Vesturlöndin litla skynsemi eða friðarvilja.

Landið okkar sem braut ísinn á fundi Reagans og Gorbatjevs 1986 verður vonandi til að aðilar fari að nálgast hverjir aðra. Það þarf einhver að tala skynsamlega við hana Kolbrúnu Reykfjörð Gylfadóttir okkar og reyna að láta hana skilja þessi sjónarmið og ekki bara stríðsæsinginn, og þar á eftir að koma þessu á framfæri við Selenský, friðarvilja og málamiðlanir. Kannski það geri jafnvel Pútín skynsamari. Hún vill jú sannfæra stríðsleiðtoga um stuðning, en í stríðum þarf meira en grimma herforingja, það þarf stjórnvitringa sem sjá að til að sigra þarf einnig að bakka með sumt. 

Ég ætla að vona og trúa að Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir stígi sjálfri sér framar og reyni að stuðla að friði. Það er fyrir mestu.