Feluleikur

Hver ræður í raun hvort Ísland sé lokað? Af hverju ætla iðjuver að hætta? Af hverju eru bændur að gefast upp?

Reynt er að hylma yfir afleiðingarnar sem vald ESB hefur hér, hræðsluáróður og ruslvísindi eru notuð til að afsaka. Yfirhylmingar

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 18.8.2020 kl. 18:22]

Starfsmennirnir í álverinu í Straumsvík, sem langflestir eru verkamenn með lág laun, verða einfaldlega að fara í betur borgaða vinnu í ferðaþjónustunni þegar kóvítinu lýkur á næsta ári, rétt eins og mörlenskir sauðfjárbændur fengu sér ærlega vinnu í ferðaþjónustunni í sveitum hér á Klakanum, því ekki lifa þeir á sviðakjömmunum einum saman.

Og nú vilja mörlenskir sauðfjárbændur greinilega ganga í Evrópusambandið.

6.8.2020:

"Afurðaverð til íslenskra sauðfjárbænda er það lægsta í Evrópu og hefur lækkað talsvert að raungildi undanfarin ár.

Þetta sýna gögn sem Landssamtök sauðfjárbænda tóku saman. Þau byggja á skýrslu frá Evrópusambandinu þar sem fram kemur að rúmenskir bændur fá minnst allra innan sambandsins eða um 485 íslenskar krónur á kílóið.

Verð til íslenskra bænda haustið 2019 var með viðbótargreiðslum 468 krónur fyrir kílóið.

Árið 2013 var verðið tæpar sex hundruð krónur. Landssamtökin segja líka að verð á lambakjöti til neytenda hafi ekki fylgt almennri verðlagsþróun frá árinu 2014.

Að þeirra sögn hefur verðlag hækkað um 12,7% en lambakjötið aðeins um 2,7%. Verð á sauðfjárafurðum er frjálst á öllum sölustigum.

Hluti bænda af því nemur 37% en til samanburðar fá bændur í nágrannalöndunum að jafnaði 45-50% í sinn vasa."

Mörlenskir sauðfjárbændur líta til Evrópusambandsins

[Þorsteinn Briem, 18.8.2020 kl. 18:26]

"Störf í ferðaþjónustu og tengdum greinum eins og veitingarekstri eru yfir 22% allra starfa á Íslandi.

Sé tekið mið af meðaltali undanfarinna sjö ára gegna konur 54% þessara starfa en karlar 46%."

Ferðaþjónusturit Landsbankans - Mars 2015

Heildarfjöldi erlendra ferðamanna hér á Íslandi árin 2015-2019

Gjaldeyristekjur af erlendum ferðamönnum hér á Íslandi eru um ein milljón króna að meðaltali af hverri fjögurra manna fjölskyldu og laun í ferðaþjónustunni hér eru hærri en í stóriðjunni.

Útflutningsverðmæti ferðaþjónustunnar rúmlega fimm hundruð milljarðar króna árið 2017 - Um þrefalt meira en útflutningsverðmæti sjávarafurða

[Þorsteinn Briem, 18.8.2020 kl. 18:28]

Mörlenskir hagfræðingar eru greinilega sumir hverjir með jafn mikla veiru í kollinum og fyrir Hrunið hér á Klakanum haustið 2008.

Fáir Mörlendingar ferðast núna til útlanda, þeir sem búsettir eru hér á Klakanum eyða því ekki miklum erlendum gjaldeyri erlendis og miklu fleiri erlendir ferðamenn dvelja núna hér á Klakanum en Íslendingar erlendis.

Þar að auki eru flest aðföng og vörur sem seldar eru hérlendis fluttar inn frá útlöndum fyrir erlendan gjaldeyri en ekki mörlenskar krónur, sem eru ekki gjaldgengar erlendis, eins og til að mynda evran.

Og þessi erlendi gjaldeyrir hefur mörg undanfarin ár að mestu leyti komið frá ferðaþjónustunni hér á Klakanum, rétt eins og gjaldeyrisforði Seðlabanka Íslands að langmestu leyti.

Með því að banna fólki að ferðast hingað til Íslands vilja mörlensku einangrunarsinnarnir hins vegar eyða öllum gjaldeyrisforðanum sem fyrst, rétt eins og stríðsgróða Mörlendinga var eytt á skömmum tíma eftir seinni heimsstyrjöldina.

[Þorsteinn Briem, 18.8.2020 kl. 18:30]

Undirritaður erfði nokkra skömmtunarseðla frá ömmu minni á Baldursgötunni og Gylfa Zoëga er velkomið að fá þá til hliðsjónar, því karlanginn vill greinilega verða skömmtunarstjóri mörlenska ríkisins.

"Í ágústlok 1947 var svo illa komið að [mörlensku] bankarnir gátu ekki staðið við skuldbindingar sínar.

Til að spara gjaldeyri greip Stefanía [mörlenska ríkisstjórnin] til þess ráðs að skammta ýmsar innfluttar nauðsynjavörur undir forystu sérstaks skömmtunarstjóra.

Matvæli, föt og byggingarvörur voru skammtaðar á þessum haftaárum.

Við þennan lista má bæta skófatnaði, kaffi, bensíni og hreinlætisvörum.

Skömmtunarkerfið leiddi af sér hamstur, svartmarkaðsbrask, bakdyraverslun og önnur vandræði sem lyktuðu af spillingu. Vöruskammtanir voru víðtækar og naumar.

Langar biðraðir fyrir utan verslanir voru algeng sjón og fólk stóð jafnvel næturlangt í von um að krækja sér í skópar.

Skömmtunarseðlum var úthlutað en þeir dugðu ekki alltaf til, því oft kom fyrir að fólk fékk einfaldlega ekki þær vörur sem það vantaði.

Skömmtunarkerfið og vöruskorturinn olli þannig kurr meðal almennings sem hafði kynnst neysluævintýrum stríðsgróðans.

Til samanburðar má geta þess að á árunum 1945-1947 nærri því tvöfaldaðist bílaeign Reykvíkinga og innflutningur á ávöxtum jókst til muna.

Á sama tíma hófst verulegur innflutningur á heimilistækjum. Skömmtunarárin voru því mikil og þungbær umskipti fyrir almenning.

Sérstök nefnd var stofnuð til að ákveða hverjir fengju leyfi til að flytja eitthvað inn í landið.

Á haftaárunum mátti ekki byggja bílskúra, stéttir eða steyptar girðingar án leyfis hins svokallaða Fjárhagsráðs sem réði öllu um framkvæmdir í landinu."

Skömmtunarárin - Vísindavefurinn