Ný ógn: Súrefnisskortur í sjónum

Skáldin sem bera út sögur um "loftslagshlýnun" hafa nú fundið nýja loftslagsógn: Súrefnið í höfunum að minnka vegna "loftslagsbreytinga"!

 

 

Rétt er að sjórinn missir súrefni þegar hann hitnar. Rannsóknamenn við Kaliforníuháskóla, Scripps hafrannsóknastofnunina og Princetonháskóla héldu því nýlega fram (nóv 2018) að höfin væru að hitna "meir enn haldið var". Í ljós kom að niðurstaða þeirra var röng, þeir uðru að afturkalla hana þegar óháðir vísindamenn bentu á skekkjur. Það var stærðfræðingurinn Nicholas Lewis sem uppgötvaði þær en þá var búið að bera út skáldsöguna.

Hafrannsóknastofnun Íslands heldur enn úti hitamælingum á sjó, þær sýna að sjórinn við Íslandsstrendur hefur verið að kólna (sumarhitahámarkið) síðustu 15 árin. Ísland liggur í öðru stærsta úthafi jarðar sem þýðir að ekki er hægt að ljúga okkur full um "hlýnun sjávar" (sjá nánar sjávarhitamlælingar við strönd í t.d. Vestmannaeyjum og Grímsey á heimasíðu Hafró - en ekki láta loftslagstrúðana á Sameinuðu þjóðasirkusnum í Madrid vita, það gæti spillt hughrifunum!)

Úrgangur frá mönnum eyðir súrefni sjávar og spillir sjávarlífinu. Það er ekki bara plast sem mengar höfin heldur alls kyns úrgangur rusl og efni sem sleppt er í sjóinn mest frá margmennum löndum og fátækum þróunarlöndum. Mengun sjávar er ógn sem er ekki skálduð eða fölsuð heldur raunveruleg.

Súrefnisskortur ógnar sjávarlífi