Saga Evrópuvaldsins á Íslandi

Evrópskt vald hélt Íslendingum í hlekkjum kúgunar, trúarkreddu og rányrkju allt frá því er Ólafur Tryggvason neyddi kristni á landið sumarið 1000. Það var ekkert að kristninni í sjálfu sér, hún hafði verið yrkjuð hér allt frá landnámi en í höndum ræningja (víkinga) varð kristnin að kúgunarbákni.

Ólafur tók gísla og mútaði íslenskum áhrifamönnum til að lögleiða kristni. Mútuféð var upprunnið á Englandi, það var Eðalráður Óráði sem borgaði Ólafi fyrir að hætta að drepa Breta og fara heim og kristna Noreg og Ísland. Norska konungdæmið fékk þannig vald yfir Íslandi sem það, og síðar það danska, notaði til að mergsjúga Íslendinga og egna áhrifamenn hvern á móti öðrum og taka að lokum öll völd í landinu (1262). Kirkjan var hluti af kúgunarbákninu og var Íslendingum stjórnað eftir dyntum pávans, evróspskra erkibiskupa og kónga.

Fátækt, ráðaleyri og bjargarleysi voru afleiðingar evrópuvaldsins. Íslendingar dóu nærri út á 18. öld í kúgun, fátækt, gosmóðu og sjúkdómum. Það var ekki fyrr en valdsmenn Evrópu fóru í stríð hver við annan (1939-1945) að Íslendingar gátu losað sig við evrópuvaldið og hafið uppbyggingu landsins. Eins og við var að búast urðu Íslendingar mesta velsældaþjóð Evrópu á tveim áratugum.

https://www.frjalstland.is/frelsid-kemur-ekki-af-sjalfu-ser/